Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij schepen van Bazel, hij
steunde het V.N.V., maar werkte de DeVlag tegen. Hij ging voort met het
behouden van toespraken en speelde toneel ten bate van Winterhulp. Na de
bevrijding zat hij gedurende 14 maanden opgesloten, de binnenplaats van de
gevangenis te Gent werd door hem opnieuw geplaveid in ruil voor een grote
portie tabak. Nadat hij, zwaar ziek, vrijgelaten was, werd hij door de
krijgsraad tot een paar jaar gevangenisstraf veroordeeld. In 1949 hervatte hij
zijn activiteit, doch trok zich geleidelijk terug ten voordele van jongeren, wiens vernieuwde
inzichten hij aanvoelde en begreep. Op zijn 80ste verjaardag werd
hij te Bazel tijdens de grote feestzitting ingehuldigd. Toen hij 85 was, droeg
hij op de IJzerbedevaart de gescheurde vlag van het V.O.S. naar de
herstelde toren.
